Canımm ANNEM ve ANNEMİN benimle olabilmesini, ANNEMİ tanıyabilmemi sağlayan, buna sebep olabilen rahmetli BABAMA ithafen;
11 Mayıs 2017, Perşembe

Bu satırları yazarken içi boş klasik cümlelerle anneler gününü kutlamak istemiyorum. Bu satırlarla iyi ki varsın derken; ne derece varlığını içimde hissettiğimi, o varlığın hem içimi doldurmasından hem de yanımda olmasından ne derece doyduğumu anlatmak istiyorum. İyi ki sen benim annemsin derken; her annenin evladına davrandığı gibi davranırken, bendeki dokunduklarına değinmek istiyorum. Benim meleğimsin derken; tanıdığım onca insan içerisinde beni her an koruyup kollayan, bana kıyamam bakışlarını, beni yere göğe koyamam gönlünü, insan üstü güçlere sahip olması gereken tek varlık olarak gördüğümü açıklamak istiyorum. Sen o kadar büyük bir destekle ve güvenle yanımdaydın ki bu gücü babamdan aldığının farkında değilmişim. Siz o kadar birmişiniz ki onu kaybedince ne kadar eksildiğini, eksildiğimizi fark ettim. Yanlış olan ne biliyor musun? Anneler ve babalar günün ayrılması. Siz bu kadar birbirinize sarılmışken, bu vasıflara aynı gün sahip olabilmişken, insanların bunu ayırmış olması ne garip değil mi? Benim olmayanların içinde,  olanlarımla yaşadığım zenginliğe tekrar dönme şansım olsa keşke... Keşke babama daha çok sarılabilseydim. Keşke ikinizi daha çok izleseydim, koklasaydım, öpseydim... O kadar çok keşkelerim var ki; umarım size varlığımızdan dolayı keşke dedirtmemişizdir.  Kaybettiğimiz canımızla ne kadar eksildik, ne kadar büyük yeri doldurulamaz bir boşluktayız, ne kadar yorgun, kırgın, üzgünüz ama kaybettikten sonra anlıyoruz. Sıradan alınmış bir hediye; hani şu mutfaktaki yerini doldurmamız gereken yada evin ihtiyacı olan eksiklik olan 'anneler günü hediyesi' yada kullanınca eskiyebilecek olan  her şey... Bana verdiğin değer karşısında beklediğin hediye mi? Hiçbir şey istemezsin ki sen! Dünyaları önüne sersem beklediğine değmez. Sana bir sarılsam şöyle; dünyaları vermenin ne kadar kolay olduğunu görebilsem keşke!  Her şey için geç kalmasak! Artık sana olan duygularımı iyikilerle başlayarak anlatmak istemiyorum. Sana olan duygularımı artık dakikası dakikasına, tekrar tekrar yaşamak istiyorum. Senin bizi büyütürken tekrar tekrar sarıp sarmaladığın, öpüp kokladığın, yedirip, içirip, giydirip, gezdirdiğin, hiç bıkmadığın aksine doyasıya yaşadığın gibi, yaşayarak anlatmak istiyorum. Sen yaşlanınca değil, her yaşında sana bebekler gibi bakmak, dokunmak, kalbindekileri hissetmek istiyorum. Senin anneler gününü ellerini koklayarak defalarca öptüğümde, kutladığımı anlamanı istiyorum. Bu anneler günü hepsinden farklı olsun istiyorum. Geriye saydığımız günlerimizi; olmayanlarını göstermeyerek, yaşamak istiyorum. Ama her günümü seninle uyanarak, uyuyarak geçirmek istiyorum. Doyamam ama keşkeklerim azalır, belki sana istediğin kalbindeki küçük dünyanı sunmuş olurum annemmmm

Bu anneler günü hepimiz için farklı olsun. Gerçek duygularıma biraz şahit olmanızı istedim. Sadece yaşadıklarımla kalbinize dokunabilirdim. Hayat kısa, doğarken geriye saymaya başladıysak; özlem duyarak geçireceğimiz bir gün dahi olmasın. Onlar yerde ve gökte en değerli olmakla vasıflandırılmışken, haklarını verebilelim. Çok mu? Her gün onların günü olsun, her günü anneler günü olanların günü kutlu olsun.

PAYLAŞ :